Örtük veya zımni mutluluk teorileri, sosyal düşünceyle ilgilenen sosyal psikologların dikkatini çeken ve insanların günlük yaşamlarında ürettikleri teorilerdendir.

Bu teoriler, insanların kendilerinin veya diğerlerinin yaşamlarındaki mutluluk konusunda ortaya attıkları açıklamaları kapsamaktadır. Örneğin bu teoriler, insanların mutluluğun kaynağında diğerleriyle ilişki, aşk, iyi bir evlilik, dostluklar, çocuk sahibi olmak gibi hususları gördüklerini ortaya koymaktadır.

Ãœniversite öğrencileriyle yapılan bir araÅŸtırmada (Klinger, 1977), “YaÅŸamınıza anlam veren ÅŸey ne?” sorusuna örneklemin %89’u, ‘diÄŸerleriyle iliÅŸki’ (aÅŸk, dostluk aile iliÅŸkileri) cevabını vermiÅŸtir. Campbell’in (1981) anket sonuçlarına göre mutluluk kaynakları arasında, mutlu bir evlilik, hoÅŸ bir aile yaÅŸamı ve güvenilecek dostlara sahip olma öne çıkmıştır.

Freedman’ın (1978) araÅŸtırmasında ise mutluluk faktörleri arasında aşık olmak, ahenkli bir evlilik, doyumlu cinsel iliÅŸkiler, dostları olmak ve hoÅŸ bir sosyal yaÅŸam etkili görülmüştür; bu alanlarda mutlu olduklarını söyleyenlerin %90’ınm genel olarak yaÅŸamlarından da memnun oldukları; mutsuz olduklarını söyleyenlerin, mutlu olmak için yaÅŸamlarında aÅŸkın eksik olduÄŸunu belirttikleri saptanmıştır