– KonuÅŸmaya baÅŸlarken, sınıfı veya muhatap aldığınız öğrenciyi överek ve takdir ederek söze baÅŸlayalım.

– Öğrencilerimize sevgi ile dokunalım, zaman zaman da yanaklarına öpücükler konduralım.

– KonuÅŸmalarımızda; tembel, iÅŸe yaramaz, ahlaksız, senden adam olmaz! Gibi olumsuzluk ifade eden kelimeleri kesinlikle kullanmayalım.

– Kendimizi sürekli olarak; aferin, daha iyi olacak, baÅŸaracaksın, gözlerin ne kadar güzel, sizinle gurur duyuyorum… gibi teÅŸvik edici, onurlandırıcı ve güven duygusu verecek ifadeler kullanmaya zorlayalım.

– Öğrencilerimizin yanlışlarını, yüzlerine vurmadan, dolaylı yollardan anlatalım. Her insanın yanlış yapabildiÄŸini, zaman zaman bizlerin de hatalar yaptığını çekinmeden söyleyelim. Yapılan yanlışlıkların kolayca düzeltilebilir olduÄŸunu anlatıp, onları yüreklendirelim ve hayata karşı cesaretlendirelim.

– DoÄŸrudan emir vermek yerine, soru yönelterek, yapması gerekeni kendisine bulduralım.

– Bırakalım çocuklar konuÅŸsun!… Kendilerini ifade edebildikleri sürece her alanda daha çok geliÅŸtiklerini göreceÄŸiz.

– Gördüğümüz en küçük bir geliÅŸmede, beÄŸenimizi içtenlikle ifade edip, övgü yaÄŸmuruna tutalım.

– ÖnerdiÄŸimiz iÅŸi seve seve yapmaları için onlara sorumluluklar verelim…

– Çocuk, biz istediÄŸimiz için deÄŸil, kendi sorumluluÄŸunun gereÄŸi olarak iÅŸ yaptığını bilirse doÄŸruya yönelir.

– Çocuklara iyi sıfatlar verdiÄŸimizde, bu sıfatlara yaraşır olmaya çalıştıklarını göreceÄŸiz