OKUDUĞUNU ANLAMA ÇALIŞMALARI( HİKAYALER)
ORGANLARIMIZIN DİLİ
Ayşe, sağlığına hiç dikkat etmeyen sorumsuz bir çocuktu. Ayşe her zaman olduğu gibi bilgisayarın başındaydı. Oyun oynamayı çok seviyordu. Ama yarın okul var, sabah erken kalkacağım diyerek sessizce bilgisayarın başından kalktı.

Ayşe keşke yarın cumartesi olsaydı, diye düşündü. İsteksizce uyumak için sızlana sızlana yatağına gitti.
Sabah saat 7’de okula gitme zamanı yaklaşmıştı. Ayşe hala uyanmamıştı. Annesi haydi güzel kızım, artık kalkmalısın. Acele etmezsen okula geç kalacaksın, diye seslendi. Ama Ayşe annesini duymuyordu bile.
Ayşe daha sonra zorla uyandı. Her tarafı ağrıyordu. Banyoya gidip elini yüzünü yıkadı, saçlarını taradı. Annesinin hazırladığı okul giysilerini giyindi. Annesi kahvaltı hazır dedi. Ayşe kahvaltı masasına oturdu. Fakat canı hiçbir şey yemek istemiyordu.

Okul servisinin içi cıvıl cıvıldı. Öğrenciler, dersler ve sınavlar hakkında konuşuyorlardı. Ama Ayşe’nin hiç konuşacak hali yoktu. Akşam geç yatmıştı. Sabah da kahvaltısını yapmadığı için henüz kendine gelememişti. Sessizce servisteki koltuğuna büzüldü, gözlerini kapadı.

Servis öğretmeni yadigar Hanım “Ayşeciğim okula geldik uyan artık” diye seslendi. Ayşe oralı bile olmadı. Yadigar hanım, Ayşe’ye neyin var hasta mısın diye sordu.

Ayşe, hayır öğretmenin, dün akşam geç yattım. “Şey..bilgisayarda oyun dalmışım da” dedi.
Ayşe öğretmenin anlattığı dersi hiç dinleyemiyordu. En iyisi tatlı bir şeyler yemek diye düşündü, şeker ve bir kutu kola aldı.

Ayşe’nin öğleye doğru midesi bulanmaya başladı. Öğretmeni onu doktora götürdü. Hemşire abla Ayşe’ye “Biraz dinlen, sıcak bir çorba sana iyi gelir”, dedi.
Ayşe “Biraz uyursam iyileşirim” dedi. Pijamalarını giyip yatağa uzandı. Ayşe az sonra uykusunda sesler duymaya başladı.
“Ben buna daha fazla dayanamayacağım. Yakında hepimiz iflas edeceğiz.
Haklısın arkadaşım
Doğru söylüyorsun
Bu kadar da olmaz!”

Ayşe “İyi ama siz kimsiniz” diye sordu.
Sesler “Biz senin vücudunu oluşturan organlarız. Senin sağlıklı bir çocuk olmanı istiyoruz. Ama sen bize iyi bakmıyorsun” dediler.

Organlar konuşmaya devam ettiler. “Sen dengeli beslenmiyorsun, kahvaltı yapmıyorsun. Öğle, akşam yemeğinde abur cubur yiyecekler yiyorsun” dediler. “ Sen cips, kola, şeker, çikolatadan başka şeyler yemiyorsun” dediler. “Hem süt, balık, peynir bunlar çocuklar için çok sağlıklı yiyeceklerdir” dediler.
Beyin Ayşe’ye “Senin dengeni sağlamanı, sağlıklı düşünmeni, okuduklarını anlamanı sağlayan benim. Ama bunları yapabilmem için taze kana ihtiyacım var. Oysa akciğerler bana yeterince kan yollayamıyor artık” dedi.

Akciğer söyledi “Biz ne yapalım. Taze kan için kalp kardeşimizle beraber çalışıyoruz. Ama ihtiyacımız olan oksijen ve besin maddeleri gelmiyor ki. Ayşe sürekli televizyon izliyor veya bilgisayarla oynuyor. Bunun yerine bahçeye çıksa bizde oksijen alırız. Ayşe dengeli beslense taze kan üretmemiz kolay olur” dedi.
Mide de kızgın bir şekilde “Ya ben ne yapayım. Kapağımı her açtığım da içime zararlı şeyler düşüyor. Ayşe’nin sabah ki yediği şeker ve kola dengemi bozdu. Hala kendime gelemedim” dedi.
Organlar hep bir ağızdan bağırmaya başladılar. “Haklısın, Haklısın doğru.”
Ayşe yatağından sıçrayarak uyandı. Çok yorgundu ama öğrendiklerinden mutluydu. Onlara iyi bakmalıyım dedi, kendi kendine.

Ayşe mutfağa girdi. Hemen annesinin hazırladığı sıcak çorba ve taze meyve ve sebzeleri yedi. Dengeli beslendi. Gerekli oksijeni almak ve sağlıklı olmak için caba harcadı.