Resim sanatı; bazı düşüncelerin, amaçlarının, durumların, olayların; beceri ve düş gücünü kullanarak ifade edilmesine ve başkalarına ifade edilmesine ve başkalarına iletilmesine yönelik yaratıcı insan etkinliğidir. Sanat yoluyla kişilerin kendini ifade etmesi, dengeli bir duygusal gelişim açısından büyük önem taşır.
Psikolojide resim; derin, vurgu, renk açıdan sanatsal açıdan uzak, salt ruhsal gelişim, ruhsal problemler açısından ilk kez 1890’da Binet tarafından ele alınmıştır. ‘’ Resimlerim Tefsiri’’ adlı yayınla psikolojik yanını ele almıştır. Alfired, Binet’ten sonra resmin genel olarak ele alındığı fakat en çok çocuk resimlerinin psikolojik açıdan psikologlar tarafından ele alındığı görülmektedir. Çocuk resimlerinde, çocuğun resmi çizerken kâğıdı kullanış biçimi, resminin hikayesi, vurgusu, renkleri uzmanlar için anlam taşımaktadır. Çocuk resim yaparken, kendini bir oyun ortamında hissettiğinden doğaldır ve duygularını rahatlıkla aktarır. (Batı, 2012)
Çocuk resimlerinde, özellikle okul öncesi dönemde, bilinç altının etkisi görülür. Çocukların resimlerinde ne anlatmaya çalıştıkları mutlaka çocuğa anlattırılarak bilinç altında ne yattığı anlaşılmaya çalışılır. Çocuğun anlık olarak çizdiği bir insan figürü, bir çiçek veya bir hayvan resmi de farkında olmadan kendisine, hayata, insana ve çevreye ait algısını yansıtmaktadır. Bu algı çocuğun hayattaki tecrübelerine bağlı olarak bilinç altına depolanmış olan mutluluk, sevinç ve güven duygularını yansıttığı gibi; mutsuzluk, acı ve güvensizlik duygularını da yansıtmaktadır. Çocuk resimleri yorumlanırken, yorumlarımızı çocuğun bilişsel gelişim düzeyine göre belirlemeliyiz.
4-6 yaş grubu çocuklar insan resmini önemseyerek çizerler. Bu dönemde çocuklar kendilerinin, anne-babalarının, kardeşlerinin ve kendilerine anlamlı gelen kişilerin resimlerini yaparlar. Çocuğun resimlerinde görülen kişiler arası ilişkiler, kendine bakışını da yansıtır. Çocukların çizimlerinde ne ifade etmeye çalıştıkları pek çok araştırmacının ilgi konusu olmuştur. Çizilen resimlerde imgelerin yeri, anne figürünün çizimleriyle, duygusal gelişimin tespiti, iç dünyalarının resim aracılığıyla ifade edilmesi ‘’mutlu’’ ve ‘’üzgün’’ ifadeli insan resimleri ya da çocukların hissettikleri duygu durumlarını çizmeleri çevre sorunları hakkında ne düşündüğünü bizlere aktardığı bilinmektedir. (Yüksel ve ark., 2015)
Bu konuda önemli görüşlerin başında gelişim alanlarına göre çocuk resmini sınıflandıran görüşler gelmektedir.
Kersheiner (1905) Almanya’daki okul çocuklarının birçok resmi üzerinde yaptığı incelemeden sonra çocukların yaşlarını da göz önüne alarak bu konuda 5 temel kategori oluşturmuştur. Bunlar;
Karalama Evresi (2-4 yaÅŸ)
Şema Öncesi Dönem (4-7 yaş)
Şematik Dönem (7-9 yaş)
Gerçeklik Gruplaşma Dönemi (9-12 yaş)
Görünürde Doğalcılık Dönemi 12-14 yaş) (Atan, 2008).
Çocuk çizdiği resimlerle bize kendi dünyasından bir takım ipuçları verir. Resim, çocuğun duygu, düşünce ve algısal yetilerinin bir ürünüdür. Çocukların kendi yaşantılarını yansıtmaları nedeniyle bizlere kendilerini anlatmalarının bir yoludur.
Resmin başka bir yönü de çocukların resim yaparken agresyon gibi duygularının azalmasıdır. Çocuk resim yaparken duyularını dışa vurmakla beraber duygusal rahatlığa da ulaşır. (Beytut ve ark. 2009).
Kartal çocuk gelişim merkezi, kartal resim analizi, kartal özel eğitim
Yorum yazabilmek için oturum açmanız gerekir.