hd porno porno hd porno porno

Otizmli çocukların eğitimlerinde Floortime yöntemi

10.992 okundu

Ahmet 3,5 yaşında yere oturmuÅŸ elindeki arabasıyla oynuyor. Oynarken yaptığı ÅŸeyden gerçekten zevk aldığını da göremiyorsunuz. Annesi onun yanına oturuyor ve eline aldığı baÅŸka bir arabayı oÄŸlunun arabasına doÄŸru sürmeye baÅŸlıyor. Ahmet annesine bakmak yerine arabasını onunkinden uzaklaÅŸtırıp tekrar sürmeye baÅŸlıyor. Anne arabasını Ahmet’in arabasına çarpıyor ve ‘bumm’ gibi bir çarpma sesi yapıyor. Ahmet bu defa arabasını alıp sırtını annesine dönüp odanın diÄŸer ucuna gidiyor. Anne bu defa bir tren bulup Ahmet’in yanına gidiyor. Ahmet treni alınca annede arabayı alıyor. Ahmet annenin elindeki arabaya uzanıyor ve annede ona veriyor. Böylelikle bir alışveriÅŸ yapıyorlar önce tren sonra araba ve bu bir iletiÅŸim döngüsü oluÅŸturuyor bir defa anne bir defa Ahmet, baÅŸlat-bitir-baÅŸlat-bitir.
floortimeAhmet annesini bir oyun arkadaşı olarak kabul etmeye baÅŸladı. Bu büyük bir baÅŸarı. Fakat bu annenin aylarını aldı. Ahmet’in annesi sabırla, usulca ve devamlı olarak karşılıklı etkileÅŸimi eÄŸlenceli yapmaya çalıştı, oÄŸluyla olan baÄŸlantısını kurduÄŸunu gösteren Ahmet’in yüz ifadesindeki bir deÄŸiÅŸimi, gözlerindeki o parıltıyı görmeye çalıştı. ÇocuÄŸu etkileÅŸime çekmenin yolu ‘floortime’ yönteminin asıl dayanağını oluÅŸturur. DiÄŸerleriyle etkileÅŸim kurmanın eÄŸlenceli ve ilginç olduÄŸunu göstermek; çocuÄŸun liderliÄŸini kabul etmek; etkileÅŸimi sürdürmek- DIR( geliÅŸimsel-bireysel-iliÅŸki temelli) yönteminin temelini oluÅŸturur.
Ahmet 2,5 yaşında otizm tanısı almıştı. Otizmli çocukların devam ettiÄŸi bir özel eÄŸitim merkezine baÅŸladı. Fakat 1yıl sonunda okul rutinlerinin veya resim gösterme aktivitelerindeki baÅŸarının dışında ilerlemenin çok az olduÄŸu görüldü. KonuÅŸulanın çok azını anlayabiliyordu. ÃœretebildiÄŸi tek ses çok tiz ‘iiiiiii’ demekti. Yüzünde neÅŸe veya zevk aldığına dair bir ifade yoktu. Çok az göz teması kuruyor ve insanlarla etkileÅŸimden çoÄŸunlukla kaçıyordu. Ailesi onun konuÅŸamayacağını düşünüp endiÅŸeleniyordu.
Floortime yöntemiyle çalışmaya baÅŸladıktan ve yoÄŸun terapiler-çalışmalardan sonra 6 ay içerisinde Ahmet basit sözcükler kullanmaya ve sık sık ÅŸarkı söylemeye baÅŸladı. Babasıyla güreÅŸmek veya annesiyle yastıklarla ‘tost’ oyunu oynamak dans etmek çok sevdiÄŸi ÅŸeyler oldu. Birkaç dakikalık bir oyun için bile etrafında onunla oynayacak birilerini aramaya baÅŸlamıştı.
Ä°ki yıl sonra ÅŸimdi Ahmet 2-5 sözcüklü yapılar kullanabiliyor. Ä°fade etmeyi çok seviyor ve karşısındakilerle bazen 45 dakikaya kadar oynayabiliyor. Onunla oynayan kiÅŸilerle göz teması kuruyor, jestleriyle ve kelimeleriyle istekleriyle ilgili mesajı gönderebiliyor. Öfkesini çığlık atmak yerine ayağını yere vurarak veya ‘deli’ diyerek gösterebiliyor. Görsel destek olmadan sözel yönergeleri anlayabiliyor. Taklidi çok geliÅŸti, mış gibi oyunları(evcilik,otoparkçılık vb.) oyunları seviyor ve sevgi,öfke, bakım gibi konuları oyununa katabiliyor. Tüm anaokulu çalışanlarını bile yaptıklarıyla kendine hayran bıraktırdı. Son doÄŸum gününde mikrofonu eline alıp ÅŸarkı bile söyledi. Ailesi Ahmet’in duygularını anlamadaki ve iletiÅŸimindeki bu becerisi karşısında hayrete düşmektedir.
DIR yöntemi nedir?
(D) Gelişimsel , (I) bireysel farklılıklar, (R) İlişki temelli yaklaşım Dr.Stanley Greenspan ve Dr.Serena Wieder tarafından geliştirilmiş kapsamlı ve multidisipliner bir metottur. Çocuğa bir bütün olarak yaklaşır ve çocuğun diğer insanlarla etkileşimine odaklanır. Bu yöntemin felsefesine göre çocuk mutlaka duygusal olarak kendi dünyasındaki insanlara bağlanır ve bilişsel-duygusal gelişimi için onlarla etkileşime girme becerisini gösterir.
Öğrenme duygusal gelişimden ayrı olarak oluşmaz onunla birlikte gelişir. Bu yüzden DIR yaklaşımı çocuğun doğal olarak ilgilendiği şeylerden başlar ve buradan devam eder.
Çocuğun diğerleriyle etkileşimindeki bu zorlanmaları biyolojik temelli duyusal işlemleme sorunlarından kaynaklandığı ve bu yüzden çocuğun kendi etrafındaki dünyasından bir anlam çıkartmasının-yanıt vermesinin etkilendiği düşünülür. Bunun sonucu olarak çocuğun ilişkileri, öğrenmesi ve diğerleriyle etkileşimi rayından çıkmış gibi görülür, böylece çocuk kişiler arası dünyadan kendisini geri çeker. DIR yaklaşımında ilk hedef çocuğun zorlandığı duyusal alandaki çalışmalarla ailesiyle anlamlı bir etkileşim kurmasıyla başlar. Örneğin kendi dünyasında olan ve diğerleriyle ilişki kurmayan bir çocuğa ilk olarak ilişkideki güzelliği daha coşkulu sunarak onu bizim dünyamıza doğru çekmek olacaktır.
DIR çocuğun duygularını, ilişkilerini gelişimsel seviyelerini ve duyusal bilgiyi alma ,işlemleme ve yanıtlamadaki bireysel farklılığını bakıcılara da öğretilmesi gerektiğini vurgular. Sosyal-duygusal fonksiyonlar, iletişim, düşünme, öğrenme, motor beceriler, vücut farkındalığı, dikkat gibi çocuğun tüm gelişimsel alanlarındaki becerileri üzerine odaklanır. Daha az olarakta özelleşmiş akademik beceriler üzerine odaklanır, çünkü sağlam bir temel ile bu beceriler hazır olarak edinilebilmektedir.
DIR yönteminin genel ilkeleri
DIR bireyselleştirilmiş bir bir yöntem olup her aile ve çocuğu özel olarak ele alır. Bu yöntemin genel ilkeleri üç temel alanda toplanır;
Gelişimsel: Çocuk emosyonel, sosyal ve bilişsel olarak nasıl gelişim gösteriyor. Örneğin diğerleriyle bağlantı kuruyor ve etkileşim başlatıyor mu? İletişim sırasında jestlerini kullanabiliyor mu? DIR çocuğun başarması gereken 6 aşamaya bakar bunlar;
Ortak ilgi – dikkat
Bağlantı kurma
Jestleri kullanarak karşılıklı amaca yönelik etkileşim
Karşılıklı problem çözmeye yönelik etkileşim
Duygusal fikirler
Fikirler arası köprü kurma soyut düşünme, nedensellik
Örneğin Ahmet terapiye başlamadan önce ilk 2 aşamada becerileri varken şuanda ilk 5 aşamada becerilerini gösterebilmektedir.
Bireysel farklılıklar: Her çocuk farklıdır ve bu biyolojik farklılık onun öğrenmesini ve diğerleriyle olan ilişki kurmasını etkiler. Her çocuğun bireysel olarak zorlandığı alanları anlamak çocuklara yardım etmede temel faktördür. Örneğin yüksek seslere karşı duyarlılığı olan bir çocuk için onunla ilişki kurma yaklaşımımızı abartılı yüz jestleri ve sessizce konuşarak kurarız. Bu bireysel farklılıkları çok farklı alanlarda araştırırız ve etkileşimimizi buna göre şekillendiririz. Bu alanlar
iÅŸitsel iÅŸlemleme
jestsel – sözel olmayan iletişim
dili kullanma ve anlama
görsel-uzamsal işlemleme
motor planlama ve sıralama
duyusal reaktivite ve modülasyon
Ahmet iÅŸitsel girdiyi iÅŸlemlemede zorlandığı için mutlaka onun önünde durmak gerekiyordu, ona oyuncak ve nesneler yardımı ile abartılı jestler yaparak onu görsel olarak desteklemek, yoÄŸun afekt ile sesler eklemek gerekiyordu. Ahmet’in motor planlamadaki zorlanması dikkat edilmesi gereken bir diÄŸer konuydu ve ne istediÄŸini anlayabilmemiz için onun küçük ipuçlarına dikkat etmemiz gerekiyordu. Ahmet’in bir düşünceyi veya isteÄŸi eyleme geçirebilmesine yardım etmemiz gerekiyordu.
İlişki temelli: Çocuğun gelişimsel güçlükleri ve bireysel farklılıkları diğerleriyle nasıl ilişki kuracağını etkiler. Yaklaşım birincil bakıcıların çocukla ilişki kurmasını destekler, böylece çocukla ilgilenen bireyler onun büyüme ve gelişimine katkıda bulunur. Çocuğun yaşıtlarıyla ve kardeşleriyle anlamlı ilişki kurabilmesi ayrıca önem taşır. Duygusal olarak temellendirilmiş etkileşimler bu yaklaşımın temelini oluşturur.
DIR yaklaşımı nasıldır?floortime otizm
Floortime’ın anahtar stratejilerinden biriside çocukla yere oturup aktif olarak çocukla oynamayı içermesidir. Floortime’ın temel prensipleri
Çocuğun önderliğini takip etme
Çocuğa onun gelişimsel düzeyinde yaklaşma ve onun ilgi alanı üzerinden gitme
İletişim döngüsü açma-kapatma (çocuğun ilgi alanından başlama ve onu etkileme, yaptığı yada söylediği şeyler üzerinden temellendirme)
Çocuğun gözündeki parıltıyı elde etmek için çabalama ( merakı, motivasyonu, ilgiyi uyarmak için ona duygusal olarak yaklaşma yollarını bulma)
Örneğin bir aile çocuğunun seveceğini bildiği bir şey yapabilir. Örneğin küpleri üst üste koyma ve onun devirmesini bekleme. 20 sefer bunu yaptıktan sonra anne bir dahaki sefer oğlunun bir küp koyup koymayacağını görmek isteyebilir. Ya da çocuk oyuncakları fırlatmayı seviyorsa anne bir kutu alabilir ve onun fırlattıklarını yakalamaya çalışabilir. Bu bakış açısı etkileşimi kesmeden devam etme üzerine kuruludur. Böylece aile çocuğa yönergelerle özelleşmiş beceriler öğretmekten yada komut vermektense kendini çocukla bağlantı kurmuş ve iletişim kurmuş hisseder.
Floortime sadece yerde oturup çocukla oyun oynamaktan yada çocuğun her yaptığına izin vermekten öte bir şeydir. Bu çocuğu lider olarak görmek, sonra ona katılmak ve oyunu karşılıklı yapmaktır. Çocuğun iletişimini ve problem çözme yeteneğini desteklemekle ilgilidir. DIR çocuğa yüz ifadeleriyle, sözel olmayan ipuçlarıyla ve daha sonra jestlerle sonrasında çocuğun bu sözel olmayan ipuçlarını diğerlerine karşı kullanmasını desteklemekle ona iletişimin değerini öğretmektir.
Daha erken aşamalar edinildikten ve çocuk karşılıklı etkileşimi sürdürdükten bağlantıyı kurduktan sonra çocukla sembolik oyuna başlanmaktadır. Böylece çocuk tüm duygularını anlayabilir ve bireyler arası problem çözmeyi geliştirebilir. Bu yaklaşım ayrıca çocuğun kendi emosyonel deneyimleri temelinde karşılaştırmalar ve yargılamalar ile soyut düşünebilmesini geliştirmeye yardım etmektedir.
DIR yaklaşımı çocuÄŸun günlük yaÅŸamında bağımsız olmasını, yaratıcı düşünmesini, problemlere çözüm üretebilmesini, kendi insiyatifini geliÅŸtirebilmesini hedefler. Floortime’a ek olarak yarı yapılandırılmış biçimde aile tarafından hazırlanmış sorunları çözme becerileri de çocukla sıklıkla çalışılır. Bunlar sosyal, motor, duyusal, uzamsal nedensellik, dil, veya diÄŸer biliÅŸsel alanları içerebilir. ÖrneÄŸin çocuÄŸa yukarı ve aÅŸağı kavramları öğretilirken aile çocuÄŸu bir battaniyenin içerisine koyabilir ve hareketle birlikte ‘yukarı’-‘aÅŸağı’ sözcüklerini kullanabilir. Daha sonra aile onu kaldırmaları için çocuktan ‘yukarı’ demesine yardım edebilir. Aile çocuÄŸun ürettiÄŸi ‘uh’ sözcüğünü ‘yukarı’ olarak anlayıp çocuÄŸu yukarıya kaldırabilir böylelikle ona anlam katabilir.
Bunun gibi birçok ‘yukarı’-‘aÅŸağı’ durumları gün içerisinde yaratılabilir. Floortime ve yarı-yapılandırılmış seanslara ek olarak daha yapılandırılmış çalışmalarda gerekirse yapılabilir. ÖrneÄŸin motor planlama yada oral motor(hareket sistemi)sorunu yüzünden taklit becerisinde sıkıntı yaÅŸan bir çocukta bu becerilerin edinimi için sistematik çalışmalar yapılabilir.
DIR yaklaşımı birçok farklı disiplin ile işbirliğini önerir. Bunlar;
Dil KonuÅŸma Terapisti
İş-Uğraşı Terapisti(occupational therapist)
Özel Eğitim
Müzik Terapisi
Diğer özelleşmiş işitme/dil motor ve duyusal terapiler
Birçok program günde 3 ila 5 saat arası yoğun floortime etkileşimini benimser (20-30 dklık seanslar halinde). Bunların birçoğu aile veya bakıcı tarafından yapılır.
Daha küçük çocuklar (0-3 yaş) genellikle terapiyi evde almaktadırlar. Daha büyük çocuklar çeşitli okul öncesi eğitim kurumlarına veya normal gelişim gösteren çocukların bulunduğu kurumlara devam eder. Otizm spektrumuna giren çocukların etraflarında onları iletişime-etkileşime çekecek yaşıtlarının olması çok önemlidir. Normal gelişim gösteren çocuklar ayrıca dil gelişimi açısından iyi rol model olmaktadır. Otizmli çocuğun gelişimsel seviyesine uygun yaşıtlarıyla oyun ve etkileşim terapinin çok önemli bir ayağını oluşturur.
DIR’de ailenin rolü çok önemlidir. Aile çocuÄŸuyla olan etkileÅŸiminde belirgin deÄŸiÅŸim yapmalı, yerde çocuÄŸuyla belirli bir zaman geçirmeli ve onun dünyasının bir parçası haline gelmeli. Bu çocuÄŸun her sözcüğüne veya jestine yanıt vermeyi içermektedir. Tek bir yanıt alabilmek için sonsuz sayıda seçenekler sunma bir veya daha fazla iletiÅŸim döngüsü kapatma veya onun nedenselliÄŸi geliÅŸtirebilmesi için sonu gelmeyen müzakerelere ve pazarlığa giriÅŸme çok önemlidir.

%d blogcu bunu beÄŸendi: